سازمان هواپیمایی کشوری را بیشتر بشناسیم

سازمان هواپیمایی کشوری (CAO) یک سازمان دولتی ایران است که وظیفهٔ سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی، تدوین آیین‌نامه‌ها و استانداردها، انتخاب و ساماندهی ناوگان هوایی کشور، ساخت و گسترش فرودگاه‌های کشور و عقد قراردادهای بین‌المللی در امور حمل و نقل هوایی را به عهده دارد، و به عنوان طرف ایرانی ایکائو شناخته می‌شود.

این سازمان همچنین دارای چهار کمیتهٔ مقدماتی، تخصصی، بازنگری و عالی به منظور استانداردسازی و ساماندهی صنعت هواپیمایی ایران است.
سازمان هواپیمایی کشوری در مرداد ماه سال ۱۳۲۵ بنیان گذارده شد. دفتر این سازمان در نخستین سال فعالست، ساختمان شمس العماره بود و در سال‌های بعدی به فرودگاه مهراباد با بودجه‌ای معادل ۳۰۰٬۰۰۰ هزار تومان انتقال یافت.

در تاریخ ۲۸ تیر ۱۳۲۸ قانون هواپیمایی کشوری به تصویب مجلس شورای ملی رسید و این اداره تحت نظر وزارت راه درآمد، اما در سال ۱۳۵۳ از پوشش این وزارتخانه خارج و تحت نظر وزارت جنگ درآمد. پس از پیروزی انقلاب این سازمان مجددا به وزارت راه و ترابری واگذار شد.

در اواخر جنگ جهانی اول و در یکی از روزهای سال 1296 شمسی اهالی تهران برای اولین بار هواپیمایی را مشاهده نمودند که در ارتفاع پایین بر فراز تهران پرواز می کرد و چون در آن موقع فرودگاهی در تهران وجود نداشت، خلبان در محل وزارت امور خارجه و شهربانی فعلی به زمین نشست. این هواپیما ساخت روسیه بود که آن را به صورت صندوقی از قطعات از راه بندرانزلی با اتومبیل به تهران حمل و پس از سوار کردن قطعات توسط خلبان روسی به پرواز درآمد.

پیشرفت سریع کشورهای توسعه یافته در زمینه صنعت، تکنولوژی و بازرگانی، مسؤولین امر را متوجه صنعت نوپا و پرشتاب هواپیمایی نمود. به دنبال تمایل کشورها نسبت به استفاده از این تکنولوژی، در بهمن ماه سال 1304 ایران به موجب قانونی، حق انحصاری هواپیمایی در ایران را به شرکت هواپیمایی آلمانی به نام یونکرس ، واگذار نمود.
شرکت مزبور در سال 1305 شعبه خود را در ایران افتتاح و با وارد کردن چند فروند هواپیمای یونکرس، خطوط هوایی به شهرهای مشهد، شیراز، بندرانزلی و بوشهر دایر و حمل و نقل پست و مسافر از راه هوا را به عهده گرفت.

اداره مذکور در آغاز کار خود را در یک اتاق واقع در طبقه پایین ساختمان شمس العماره با یک رییس و یک کارمند آغاز نمود و در یک سال بعد با بودجه ای بالغ بر سیصد هزار تومان محل آن به فرودگاه مهرآباد انتقال یافت. حدود سه سال بعد یعنی در تاریخ 28 تیر ماه 1328 قانون هواپیمایی کشوری به تصویب مجلس وقت رسید و اداره کل هواپیمایی کشوری زیر نظر وزارت راه قرار گرفت. در سال 1353 اداره مذکور تحت عنوان سازمان هواپیمایی کشوری زیر پوشش وزارت جنگ قرار گرفت، تا این که با به ثمر رسیدن انقلاب شکوهمند اسلامی در تاریخ 6/12/1357 با تصویب شورای انقلاب، سازمان از پیکره وزارت جنگ منتزع و به وزارت راه و ترابری ملحق گردید.

در راستای شناخت بیشتر سازمان هواپیمایی کشوری که امروزه به عنوان سازمانی متعالی و شکوفا، اعمال حاکمیت بر صنعت حمل و نقل هوایی را عهده دار است همین بس که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی به رغم مشغله های هشت سال دفاع مقدس و اخراج کارشناسان خارجی، کلیه امور به دست توانای متخصصین ایرانی انجام و فرودگاههای کشور از 22 فرودگاه قبل از انقلاب که حمل بار و مسافر در آن انجام می گرفت به 70 فرودگاه عملیاتی و آمار جابه جایی مسافر از قریب به سه میلیون نفر قبل از انقلاب به حدود 20 میلیون نفر در سال افزایش یافته است.
سازمان هواپیمایی کشور دارای شش بخش است که عبارتند از:
معاونت استاندارد پرواز
معاونت هوانوردی و امور بین‌الملل
معاونت توسعه و مدیریت منابع
بخش ارزیابی عملکرد و پاسخگویی به شکایات
حراست
دفتر ریاست و روابط عمومی

منبع: وب سایت آسمونی