هر کشوری در خاک خود بزرگانی را پرورانده است که هر یک افتخاراتی را برای آن سرزمین به ارمغان آورده و نام خود را حتی در جهان مطرح کرده اند. ایران هم از این دست انسان ها کم ندارد؛ از شعرای بزرگی چون سعدی و حافظ و یا بزرگمردانی چون شیخ بهایی، ابوعلی سینا، کمال الملک و ... همه و همه اهمیت خاصی برای این سرزمین دارند و شایسته احترامند. این بزرگان در طول زندگی شان خدمات ارزنده ای به فرهنگ و علم این مرز و بوم کرده و نام خود را برای همیشه ماندگار کرده اند.
ایرانی که روزگاری محل رشد این بزرگان بود حتی پس از مرگ هم آغوشش را به روی این افراد باز گذاشته و با خاکش پیکر آنها را در خود نگهداشته است. حافظیه، سعدیه، آرامگاه فردوسی و .... محل هایی هستند که بارها و بارها نام شان را شنیده و یا آنها را از نزدیک دیده اید. امروز هم قصد داریم به مقبره یکی از همین بزرگان سر بزنیم که نامش در صفحات تاریخ این سرزمین خودنمایی می کند. راهی استان اصفهان هستیم که جاذبه های زیادی را در خود جای داده است و گردشگران را به سوی خود می کشاند. و به دنبال نشانی آرامگاه صائب تبریزی میگردیم.
چرا مقبره صائب تبریزی؟
مقبره یکی از بزرگان ایران است.
فضایی آرامش بخش و زیبا دارد.
چکیده:
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی متولد 1000 هجری/1592 میلادی در تبریز
درگذشت ۷–۱۰۸۶ هجری/۱۶۷۶ میلادی در اصفهان
بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه است.
صائب سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از او سبک هندی نامیده شد. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعربود.
زندگی نامه صائب تبریزی:
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری در تبریز زاده شد، صائب تبریزی یکی از شعرای معروف است که نسبش به شمس تبریزی، مرشد و مراد مولوی می‌رسد. پدر او تاجری معتبر بود خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباس‌آباد اصفهان ساکن شدند، این مردم را تبارزه (تبریزی‌های) اصفهان می‌نامیدند.
صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.
صائب در سال ۱۰۳۴ هجری قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسن‌الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت.
در سال ۱۰۴۲ ه.ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملک‌الشعرایی داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه.ق بوده‌است.
آثار صائب:
صائب شاعرى کثيرالشعر بود. ديوان او تا دويست‌هزار بیت را دارد، صائب مثنوى بنام قندهارنامه دربارهٔ جنگ‌هاى شاه‌عباس دوم و فتح قندهار دارد.
سبک و شیوه صائب:
صائب از شاعران سبک هندى است. در شعر او تمثيل، لطافت انديشه و کاربرد صورخيال ديده مى‌شود. غزل را در هر موضوعى به‌کار برده است. صائب شاعر تک‌بيت‌ها است.
مشخصات آرامگاه صائب و معمار آن :
آرامگاه وی در باغ شخصی او به نام باغ تکیه در کنار نهـر نیاصرم در خیابـان صائب اصفهان قرار دارد و در گوشه و کنار آن می‌توان اشعار این شاعر برجسته را دید.
استاد حسین معارفی اصفهانی، نقشه بنا را طراحی کرد و به تهران فرستاد. آن نقشه با نظر مهندس محسن فروغی، فرزند ذکاء‌الملک، تکمیل شد و پس از چهار سال ساختمان آرامگاه در سال ۱۳۴۶ به پایان رسید... بنای مزبور ایوانی زیبا به طول ۱۴/۲۰ متر و عرض ۶ و ارتفاع ٨ مـ‌تر دارد و حدود ٢ متر از سطح باغ بلند‌تر ساخته شده است که ده پله سنگی سراسری دارد. بر روی سر ستونهای ایوان زیبـا، قوسهای جناغی قرار گرفته‌اند و زیر سقف با طرح شطرنجی آینه کاری شده اسـت. جبهـه شـرقی و غربـی ایوان دارای دو دهنه، یک ستون و دو قوس می‌باشند.
يک بيت شعر و تاريخ کتابت سنگ قبر چنين آمده است:
«محوکى از صفحهٔ دل‌ها شود آثار من من همان ذوقم که مى‌يابند از گفتار من»
تاريخ سنگ قبر چنين است : «تحريراً فى شهر جمادى الاول سنهٔ ۱۰۸۷ فقير محمدصالح».
در مقابل ايوان آرامگاه، حوض و آبنماى بزرگى نظير حوض عمارت چهل ستون ايجاد شده است. در بالاى قبر صائب، دو قبر ديگر نيز هست : يکى متعلق به فرزند صائب است؛ با اين کتيبه : «وفات مرحمت و غفران پناه ميرزا محمد محسناء بن ميرزا محمد على صائب فى ۷ شهر محرم‌الحرام سنهٔ ۱۱۴۹». و قبر ديگرى با کتيبهٔ : «وفات مرحمت و غفران‌پناه ميرزا محمدعلى ولد ميرزا رحيم صائب بتاريخ يوم يکشنبه ششم شهر جمادى‌الثانيه سنهٔ ۱۱۴۱
آدرس آرامگاه صائب تبریزی:
اصفهان، محله لنبان، خیابان صائب
